wajangpoppen en muziek

Bundang, een stad vol geschiedenis. Tijd om eens actief te voet een wandeling te maken door de stad. Dus vanochtend om 8.30 na een beroerde nacht doordat we om 4.30 al onbedoeld gewekt werden door het personeel, gingen we aan de wandel. Met een aangename temperatuur van 29 graden en een lekker zonnetje ging onze groep van 20 man totaal de stad door. Niet alleen de grote van onze groepl, maar vooral de lengte van de aanwezige mannen werd door de lokale bevolking aandachtig bekeken. Na een paar behoorlijk indrukwekkende oversteek pogingen, waarbij onze gids suicidaal de weg op liep om al het verkeer met een klein handgebaar te laten stoppen, kwamen we aan bij de eerste tussen stop. Een authentieke houtsnijder van Wajangpoppen waarbij de kunst jarenlang van vader op zoon is doorgegeven. Onze gids gaf ons uitleg over de betekenis van Wajang en de soorten Wajang. Ondertussen was de oude man zelf lekker aan het snijden en klussen en liet hij af en toe een van zijn kunstwerken zien. Na de uitleg was het tijd om te shoppen. Maar aangezien ik niet van plan was om de hele reis al zo'n pop mee te zeulen en ik de poppen ook een beetje eng vind hebben wij ons ingehouden en niks gekocht.
De wandeltocht ging verder. Dwars door smalle straatjes en steegjes door de oude wijken van Bandung. We liepen ook nog langs de zeer indrukwekkende grote moskee, waar veel mensen lekker buiten aan het sporten waren op het grasveld ervoor. Onze groep trok nogal wat bekijks en toen er eenmaal 1 held was die guido durfde te vragen om met hem op de foto te gaan, was het hek van de dam. Iedereen wou wel met die lange Belanda op de foto. Zeker nadat wij iedereen wijs gemaakt hadden dat hij in Nederland een zeer bekende basketbalspeler was. Onze gids deed er nog een schepje bovenop en wist de locals ook nog wijs te maken dat een andere man uit ons reisgezelschap een bekende ex voetbalcoach van Nederland was. Na flink wat foto's konden we onze tour afmaken en na een heerlijk bakje koffie hadden we nog 1,5 uur vrije tijd tot aan de lunch. Precies genoeg tijd om even te zwemmen in het Rooftop swimmingpool. Alleen was die nog gesloten. Het personeel van het hotel had bedacht dat het te koud was om te zwemmen. Maar aangezien er toch een grote groep kwam vragen of het zwembad open mocht, ging er toch maar iemand mee met ons. Die gekke hollanders, ijskoud en toch willen zwemmen.
Na deze wel verdiende afkoeling gingen we met de bus naar onze lunchplek om daarna door te gaan naar een muziek en dansschool. Hier werden we getrakteerd op optredens door de leerlingen. Ze begonnen met een wajang show en eigenlijk waren we hard van plan om een plotselinge golf van diarree t faken om maar weg te kunnen. Nee wajang en zijn muziek is niet ons ding. Het enige leuke was dat het leek alsof geen enkele leerling wist wat voor muziek ze moesten maken en ze maar willekeurig ergens op sloegen.
Na de wahang show, die ook echt niet veel langer had moeten duren, kwamen leerlingen de Maskerdans showen. De muziek werd al beter en de show interessanter. Daarna volgden nog menig ander optreden en kwam er steeds meer sfeer. Toen kwam de verassing. Het publiek kreeg ook een angklung in handen en we kregen serieus les van een van de docenten. Het resultaat was dat we verschillende liedjes toch best aardig hebben weten te produceren. Een applaus voor onszelf.
Als laatste kwamen alle kinderen de piste in en werd het publiek meegevraagd om te dansen. Subtiel wist ik de andere kant op te kijken en net te doen alsof ik druk aan het fotograferen was. Maar toen stond daar ineens voor Guido het kleinste jongetje van de klas. En deze held durfde zomaar guido de vloer op te vragen. Hoe kan je daar nu nee tegen zeggen?! Dus guido werd gecharterd om mee te dansen wat hilarische beelden heeft opgeleverd. Deze staan helaas op de digitale camera en niet op de telefoon, dus die bewaar ik voor later.
Nu lig ik na een heerlijke maaltijd en een lekker biertje alweer op bed. Onze wekker staat om 5.30 aangezien we om 7.20 de trein naar yogjakarta moeten hebben. Morgen dus weer een nieuw avontuur... We gaan het beleven.