botanische tuinen, lange busreis en karaoke

Na een heerlijk nachtje slapen was het de hoogste tijd om Jakarta achter ons te laten en per bus door te reizen. Eerste stop was Bogor. Een bezoekje aan de botanische tuinen stond op het programma. Noem mij een natuurbarbaar, maar na struik nummer 4 had ik het wel weer gezien. Gelukkig had ik daarna tijd genoeg om mensen te kijken. Want die waren er genoeg. Vandaag was namelijk ook een zangvogel wedstrijd. Dus echt overal liepen mensen met de mooiste vogelkooien vol met zangvogels. Echt het geluid van duizenden vogels begeleid door een over enthousiaste commentator zorgde ervoor dat mijn oren nu nog steeds piepen. Maar het was wel hilarisch om te zien. En schijnbaar was de president er ook. Zoals het hoort heb ik hem ten eerste niet herkend en daardoor ook niet goed gezien. Maar goed, hij was er en dat telt.
Na een beetje uitgelopen rondleiding ( de excursie duurt normaal 1 uur en wij hebben er 2,5 uur rondgelopen) en menig foto moment voor de Lange Meneer Guido was het weer tijd om verder te reizen. Tijd om een hapje te eten.
Het lunch restaurant zou 10 minuten rijden zijn. Echter stond Bogor helemaal vast. Alles reed stapvoets en het was echt aanschuiven in de mega file. Het ritje van 10 minuten werd al gauw een half uur. Ergens denk ik dat we beter hadden kunnen lopen... Lunch was zoals het hoort heerlijk. Een heerlijke Indonesische rijsttafel met als toetje verse papaya en watermeloen.
Tijd om weer in de bus te stappen, als die überhaupt nog zou komen. Na een tijdje buiten te wachten en menig toektoek en taxi chauffeur afgewimpeld te hebben kwam daar in alle drukte onze bus stapvoets aangezet. Instappen en gas erop, zou je denken. Maar helaas besloot op dat moment heel Bogor met de auto richting Bandung te willen dus stonden we heerlijk kont aan kont een autopolonaise uit te voeren. 5 lange uren verder, door enorme stortbuien met hevige klappen onweer, waren we eindelijk in Bandung. Ook hier hebben we weer een luxe hotel midden in het centrum. Taak nummer 1 was om op zoek te gaan naar voedsel. Helaas is heel veel hier gericht op toeristen, dus de meeste restaurants in de "hoofd"straat serveren westerse gerechten. Maar daarvoor ben ik niet naar Indonesië gekomen. Na even zoeken vonden we een klein smal tentje met echt indonesisch eten, een menukaart waarop je moest gokken wat je kreeg en de karaoka op standje doof. Eten was top, meneer de karaokezanger niet zo. Dus na de schokkende rekening van 15 euro voor 4 personen betaald te hebben zijn we op.zoek gegaan naar een bar waar ze bier schenken voor een normaal.bedrag. er zijn hier namelijk barretjes die serieus ruim 16 euro voor een flesje bintang vragen. We blijven hollanders, dus dat gaan we niet doen. Maar daar hoorden wij ineens een Indonesische variant van Ed Sheerans Perfect. Zanger was prima, zijn engels kon er mee door en het bier was 4 euro per halve liter. Het ene na het andere liedje werd of vakkundig verkracht of op een zekere respectabele manier gezongen. En toen kwam Bohemian Rapsody. De Indonesische vrouwen hadden mij al menig maal de vloer op proberen te krijgen maar tot op dat moment had ik ze vakkundig kunnen negeren. Maar hey, niemand verpest Bohemian Rhapsody. Dus deze Belanda ging echt wel even de vloer op om de indo's even bij te brengen hoe men Queen vereert. Eerlijk gezegd denk ik dat het niet veel valser had gekunnen, maar ik heb het wel gedaan